After that symbolic first stone came the others. The walls are going up quickly, then comes the upper floor. The next time I’ll describe the process of building, but for now, just look at the pictures.
These guys are hard workers, not in the last place determined by the sheer number of unemployed. Don’t do a good job, you’re out of a job.
Close to three of the four million people in Nairobi (another source says 60%) live in a slum, and that on about 6% of the land. In the slums around 50% of the people that could work are unemployed. 80%(!) of those are under 34 years of age. And those that work are usually doing that in relatively unskilled jobs. Actually figures about the slums are always approximate, as it’s almost impossible to even count the people that live there.
So these people are glad to have a job, even if they will have to struggle again when we are done until the next job. We pay them decent wages, but they work long days, six days a week, and the work is hard. In spite of this, most of them are good-humored and cheerful. They are also grateful to work on this project and most see it as good for the community and they are part of it.
You can imagine how easy it is to get stuck in poverty. Your parents were probably unemployed for a large portion of their lives, as are many, if not most, around you, and you haven’t known better either. Elementary education may be “free” but all the costs involved (uniforms, shoes, books, food at school) are not. This is often unsurmountable. No education, no future.
And then comes the urge to find relief – sniffing glue when you are young, and when you get older bad, cheap alcohol (high percentage of poisonous methanol) – although you probably won’t get old, as it will kill you. Child prostitution and rape is a huge problem. At any one time around an unbelievable 50% of girls 16 to 25 is pregnant!
This makes up the “mentality of poverty”. This is often survival at best – it looks hopeless. No learned skills, so it’s hard work for little pay – when you can find work. No savings, no future. You’re stuck. There is no way out.
But then there are “the others”. The ones who do cope, that somehow find work. Many of the women clean in wealthier people’s houses, or have another job outside the slums. There are many jobs in security: at malls, including the entry gates to the parking lot and at the entrances, more so after several terrorist attacks.
There are security gates and guards at the more affluent housing projects, at government buildings and larger businesses. Never well-paid, but a job. There are also those that have a decent job and still live in the area by choice. They have friends and family; it’s their life there.
Those are the people mentioned: well-mannered, polite, friendly, happy people. They understand that their children must be brought up right and get a good education. So that they have that future. It’s a pleasure to work with them. [lang_nl-nl]Tegen de drie van de vier miljoen mensen in Nairobi (andere bron zegt 60%) leeft in een krottenwijk en dat op ongeveer 6% van het land. In deze wijken is ongeveer van de arbeidsgeschikten 50% werkloos. 80% daarvan is minder dan 34 jaar oud. En de mensen die werken, doen dat in vooral ongeschoolde banen. Eigenlijk zijn cijfers over de slums per definitie bij benadering, want het is bijna onmogelijk om ze zelfs te tellen.
De mensen zijn dus blij om een baan te hebben, maar zullen na die baan weer moeten zien te overleven tot de volgende baan. Wij betalen ze een redelijk loon, maar ze werken lange dagen, zes dagen in de week en het werk is zwaar. Ondanks dit zijn ze over het algemeen goedgehumeurd en opgewekt. Ze zijn ook dankbaar om te mogen werken aan dit project en de meeste zien het als goed voor de gemeenschap en dat zij daar een onderdeel van zijn.
Je kunt je misschien voorstellen hoe gemakkelijk het is om vast te komen zitten in armoede. Je ouders waren waarschijnlijk voor een groot deel van hun leven werkloos, alsook de meeste mensen om je heen en je heb zelf ook niets andere gekend. De basisschool is misschien ‘gratis’, maar de kosten (uniforms, schoenen, boeken, maaltijden op school) zijn dat niet. Dit is vaak onoverkomelijk. Geen onderwijs, geen toekomst.
En dan komt het verlangen om verlichting te vinden – lijmsnuiven als je jong bent, en als je ouder wordt slechte alcohol (hoog percentage van de giftige methanol) – al wordt je waarschijnlijk niet oud, want het zal je doden. Kinderprostitutie en verkrachting zijn een zeer groot probleem. Op elk moment is rond een ongelofelijke 50% van alle meisjes tussen de 16 en 25 zwanger!
Dit maakt voor de ‘mentaliteit van armoede’. Het is vaak hooguit overleven en het lijkt hopeloos. Geen geleerde vak, dus hard werken voor weinig geld – als je werk kan vinden. Geen spaarcenten en geen toekomst. Je zit vast, er is geen weg uit de ellende.
Maar dan zijn er ‘de anderen’. De mensen die het aankunnen, de mensen die wel werk vinden. Veel van de vrouwen maken schoon bij beter gesitueerden of hebben een andere baan buiten de sloppenwijk. Er zijn veel banen in veiligheid: bij winkelcentra, bij de toegangshekken tot de parkeerplaats of de ingang, nu meer na enkele terroristische aanvallen.
Er zijn beveiligers bij de toegangen tot de betere wijken, bij overheidsgebouwen en grotere bedrijven. Geen goedbetaalde banen, maar wel een baan. Er zijn er ook die een betere baan hebben, maar kiezen om in hun wijk te blijven wonen. Ze hebben daar vrienden en familie, het is hun leven.
Dat zijn de mensen in mijn beleving: goedgemanierd, beleefd, vriendelijke, gelukkige mensen. Ze begrijpen dat hun kinderen een goede opvoeding moeten hebben en goed onderwijs. Dat ze een toekomst hebben. Het is een plezier en een eer om met ze te werken.[lang_nl-nl]
Click on the picture to enlarge and then use the arrows on the right of the pictureto see the rest.
Hit Escape to return.
