We zijn op dreef
Intussen gaat alles door, we hebben veel gedaan met instanties, veel gepraat met Patricia en Fredd en andere familieleden en betrokkenen, maar ook met de kinderen. Uiteraard gaat alles een tikje (of twee…) langzamer dan in Nederland. Het klimaat is beslist niet zo warm, al ligt Kenia aan de evenaar. Hakuna matata! (Geen zorgen, rustig aan).
Een belangrijk discussiepunt is eventueel aan- of nieuwbouw. Het bestaande gebouw van golfplaten is ongeveer 3½ x 3½ meter en stelt helaas niet veel voor. We hadden gedacht om een paar muren toe te voegen, die samen met de bestaande buitenmuur een groter geheel zouden maken, maar die met aan elkaar geplakte stukken buitenmuur is ook niet veel. En als je de buitenmuur vervangt, kan je net zo goed het geheel vervangen.
Het plan was voor een gebouw van ongeveer 10 x 3½ meter, met een vloer van cement. Een goed gebouw is belangrijk om de boodschap over te brengen aan de kinderen dat we niet op de grond zitten, maar op stoelen en dat een goede en schone omgeving belangrijk is. De mensen in de omgeving zijn ook gevoelig voor image en daar willen we aan voldoen dat zij ook trots kunnen zijn op het project.
We hadden gehoopt dat de eigenaar, de oudere dame die achter op het terrein woont, de grond zou willen verkopen en dat we mogelijk ook het stuk daarnaast zouden kunnen kopen om een iets grotere speelruimte te maken en iets hebben voor de toekomst, maar zij wil niet verkopen. Dat brengt ons in het dilemma of we nu willen bouwen of wachten op een andere ruimte. Op het moment neigen we naar dat laatste.
Er is zeker wat te zeggen voor wachten dat het project goed loopt en dan pas een ander gebouw, maar zoals gezegd, we willen dat de kinderen gelijk een goede ruimte hebben waar ze gelijk trots op kunnen zijn en gelijk leren opgaan met een ‘ander leven’.
